Na een paar weken rust is het seizoen vorige week weer begonnen.  Aan het einde van het seizoen zijn ook altijd de prijsuitreikingen van de nationale circuits. Ook ik viel dit jaar weer in de prijzen, vijf om precies te zijn. In het nationale cross circuit werd ik 3e overal en 3e bij de H20. In het nationale duathlon circuit werd ik nogmaals 3e overal en 2e bij de H20. Als toetje won ik bij verloting ook nog eens een wetsuit.

Op zondag 21 oktober heb ik deelgenomen aan de Blauwe meer cross in Loon op zand. Dit was weer de eerste cross van het seizoen, de afstand was 8,8km. De dag ervoor was er een trainingsdag van de selectie in Nijmegen, hier hebben we gezamenlijk zo’n vier uur getraind. Dat de benen op zondag nog wat vermoeid waren had ik natuurlijk al wel verwacht. Uiteindelijk finishte ik in een tijd van 32.27. Een tijd zegt nooit zo veel in een cross. De afstanden kloppen nooit helemaal en door het weer kan het ineens heel zwaar of juist gemakkelijk zijn. Als ik naar mijn tegenstander kijk had graag wat plaatsen naar voren willen eindigen maar dit was het maximale die dag.

Afgelopen zaterdag vond de opening van het cross-duathlon seizoen, zoals elk jaar,weer plaats in Weert. Meestal loopt het bij mij hier nog niet zo lekker, het is de 1e wedstrijd en alles is nog wat onwennig. De week voor Weert  was voor mij een tentamenweek, op de planning stonden 4 tentamens. De wedstrijd na mijn vorige tentamenweek was minder verlopen, toen bleek dat leren ook veel energie kost. Van de resultaten is tot nu toe alles voldoende.  De dagen voorafgaand aan Weert kreeg ik er steeds meer zin in, misschien was dit ook te wijten aan mijn nieuwe wielset die die week binnen was gekomenJ. Vooraf het parcours verkend en het lag er voor mij goed bij. De start was redelijk rustig en ik probeerde de eerste paar honderd meter het tempo laag te houden. Voor mij is het gunstig als dit rustig wordt opgebouwd. Op dat moment Kwam Joost Christaans voorbij. Deze liet ik even lopen maar pakte ik al snel terug. Toen ik hem passeerde liep ik door, vanuit de groep kwam verder niemand mee. Zo kwam ik voorop te lopen en werd het gat snel een stuk groter. In de tweede ronde kwam de winnaar van vorig jaar, de Belg Ronny Driessen wat terug. Met een kleine voorsprong wisselde ik. Achter mij zaten enkele snelle fietsers. Ik besloot niet meteen 100% te geven en zo te sparen voor als er atleten bij  mij aansloten. Na 1 van 4 ronden sloot Ronny bij mij aan. Ondanks dat hij het gat dicht reed kon hij niet meer bij mij wegrijden. Na twee ronden kwam Leon van der Heijden weer terug bij ons, hij was van ver gekomen. Maar ook hij kon niet wegspringen. Toen ik door een stuurfout tegen een boom reed, kreeg Leon toch een gaatje en moest ik samen met Ronny het gat weer dichtrijden. Dit lukte en met z’n drieën reden we de wisselzone in. Ik had de snelste wissel, dus had meteen een gaatje. Halverwege de 1e ronde sloot Ronny bij mij aan. De wedstrijd had mij veel energie gekost en ik kon zijn versnelling niet pareren. Met ingaan van de laatste loopronde liep ik op de tweede plek en deze heb ik vastgehouden tot de finish.

Over zowel het lopen als het fietsen ben ik zeer tevreden. Vooral tijdens het fietsen verbaasde ik mijzelf doordat er maar 2 mensen aansloten en daarbij niet hoefde te lossen. Nu eerste Nederlander achter een Belg, proberen komend seizoen een keer op de hoogste treden te komen.

Net als voorgaande jaren werd ook dit jaar het nationale duathlon circuit afgesloten in Assen. Het weer op de heen weg beloofde niet veel goeds maar eenmaal in Assen begon de zon te schijnen. Het parcours was echter wel gevaarkijk geworden door de vele takken en natte bladeren op de weg.

Na de start liepen er meteen 2 duo’s  voorop Gevolgd door Armand van der Smissen en Alexander Picard, ik liep samen met John Aalbers op plek 3 en 4 bij de solo’s. De gehele 5km bleven deze posities ongewijzigd en zo wisselde ik al 4e. De eerste 2km waren erg slecht en gevaarlijk. Ik besloot niet echt na te denken maar gewoon John te volgen. Als hij niet viel, dan moest ik ook op mn fiets kunnen blijven zittenJ. Eenmaal in de polder wisselde we van positie zodat hij weer even achter mij kon rijden. Op een gegeven moment moest hij lossen maar ik zag ook een paar sterkte fietsers terug komen dus ik zette nog een tandje bij. Pas in de laatste paar kilometer werd ik bijgehaald en viel ik terug van een 3e plaats naar de 6e plaats.

Bij het uitgaan van de wissel liep ik alweer samen met nr.5 en liepen de andere 2 nog maar 100m voor mij. Ook hier liep ik gemakkelijk naar toe en door meteen door te lopen ontstond er een mooi gaatje. Hierdoor finishte ik als derde overall en eerste belofte. Door dit resultaat ben ik ook in de eindstand van het circuit weer een stuk opgeschoven, van een 8e naar een 3e plaats overall( volgens mijn berekeningen, de officiële zijn nog niet bekend)

Vandaag het seizoen echt afgesloten met een baan-clinic in het Velodrome te Amsterdam. Op het begin valt het toch wel even tegen die steile bochten.  Maar na een paar rondes lijkt het of je nooit anders hebt gedaan:).

Voor mij vond dit weekend de laatste belangrijke wedstrijd van het seizoen plaats. Namelijk het NK duathlon in Tilburg. Het zou na vorig jaar mijn tweede wedstrijd worden over de afstand 10-40-5km. Dit is het dubbele van de afstand die bij de normale Nederlandse wedstrijden op het programma staat. Vooraf wist ik wie mijn concurrenten zouden zijn voor de nationale titel bij de beloften. Anton Reijerse en Cornelis Scheltinga. Bij het NK staan er naast de echte duathleten ook vaak atleten aan de start uit andere disciplines zoals triathlon en atletiek. De week vooraf gaand aan het NK verliep voor mij niet echt goed, woensdag raakte ik wat verkouden en heb tot zondag met een verstopte neus gelopen. Toen ik zondag wakker werd was het gelukkig een stuk minder en had ik er gewoon weer vertrouwen in.

Meteen na de start werd het erg smal. Het was dus belangrijk om eerst hard te starten zodat je niet in het gedrang kwam. Dit lukte en meteen daarna liet ik me wat afzakken zodat ik in een groepje kwam te lopen. In de 2e ronde besloot ik te versnellen en naar het groepje voor mij te lopen. Hierin liep Anton en zolang ik bij hem zou lopen had ik zicht op de titel. Ik wisselde met 10 seconden achterstand op Anton. Cornelis liep op dat moment zo´n 50 seconden achter mij.

Mijn tactiek voor het fietsen was de eerste 3 ronde achter Anton blijven en hem daarna voorbij. Zou ik hem eerder voorbij rijden dan was hij nog fris en kon hij aanpikken bij mij. Ondertussen kwam Cornelis steeds dichterbij, dit merkte ik wel. Maar ik ging er van uit dat mijn looponderdeel beter was als dat van hem. En zolang ik samen met hem zou gaan lopen,  het wel goed kwam. Na 3 rondes passeerde ik Anton en probeerde meteen een zo groot mogelijk gat te maken. In deze ronde kwam ook Cornelis mij voorbij. Ik sloot bij hem aan, wel op 10mJ. En na 40 km wisselden we naar het lopen, door het af en toe gehinder van de vele gedubbelde had ik een kleine achterstand van enkele seconden. Ik zag hem nog lopen en had er vertrouwen in dat ik hem kon bijhalen. Na een kilometer voelden mijn benen echter niet erg goed meer en ik kwam niet meer vooruit. Dit betekende dat Cornelis helaas niet meer bij werd gehaald door mij. Ik finishte net als vorig jaar als 2e op het podium bij de belofte.

Met het resultaat ben ik gezien de wedstrijd tevreden al was ik van te voren voor de titel gegaan. Maar gezien het feit dat ik verkouden was en mijn benen helemaal leeg waren geloof ik wel dat ik het maximale eruit heb gehaald. De tactiek zou ik een volgende keer misschien anders doen. Als ik Anton meteen gepasseerd was en was ik doorgereden, dan had Cornelis mij misschien niet bijgehaald. Maar dat is  altijd "als als als"  en je weet nooit of het dan wel was gelukt.