Op zondag 21 oktober heb ik deelgenomen aan de Blauwe meer cross in Loon op zand. Dit was weer de eerste cross van het seizoen, de afstand was 8,8km. De dag ervoor was er een trainingsdag van de selectie in Nijmegen, hier hebben we gezamenlijk zo’n vier uur getraind. Dat de benen op zondag nog wat vermoeid waren had ik natuurlijk al wel verwacht. Uiteindelijk finishte ik in een tijd van 32.27. Een tijd zegt nooit zo veel in een cross. De afstanden kloppen nooit helemaal en door het weer kan het ineens heel zwaar of juist gemakkelijk zijn. Als ik naar mijn tegenstander kijk had graag wat plaatsen naar voren willen eindigen maar dit was het maximale die dag.
Afgelopen zaterdag vond de opening van het cross-duathlon seizoen, zoals elk jaar,weer plaats in Weert. Meestal loopt het bij mij hier nog niet zo lekker, het is de 1e wedstrijd en alles is nog wat onwennig. De week voor Weert was voor mij een tentamenweek, op de planning stonden 4 tentamens. De wedstrijd na mijn vorige tentamenweek was minder verlopen, toen bleek dat leren ook veel energie kost. Van de resultaten is tot nu toe alles voldoende. De dagen voorafgaand aan Weert kreeg ik er steeds meer zin in, misschien was dit ook te wijten aan mijn nieuwe wielset die die week binnen was gekomenJ. Vooraf het parcours verkend en het lag er voor mij goed bij. De start was redelijk rustig en ik probeerde de eerste paar honderd meter het tempo laag te houden. Voor mij is het gunstig als dit rustig wordt opgebouwd. Op dat moment Kwam Joost Christaans voorbij. Deze liet ik even lopen maar pakte ik al snel terug. Toen ik hem passeerde liep ik door, vanuit de groep kwam verder niemand mee. Zo kwam ik voorop te lopen en werd het gat snel een stuk groter. In de tweede ronde kwam de winnaar van vorig jaar, de Belg Ronny Driessen wat terug. Met een kleine voorsprong wisselde ik. Achter mij zaten enkele snelle fietsers. Ik besloot niet meteen 100% te geven en zo te sparen voor als er atleten bij mij aansloten. Na 1 van 4 ronden sloot Ronny bij mij aan. Ondanks dat hij het gat dicht reed kon hij niet meer bij mij wegrijden. Na twee ronden kwam Leon van der Heijden weer terug bij ons, hij was van ver gekomen. Maar ook hij kon niet wegspringen. Toen ik door een stuurfout tegen een boom reed, kreeg Leon toch een gaatje en moest ik samen met Ronny het gat weer dichtrijden. Dit lukte en met z’n drieën reden we de wisselzone in. Ik had de snelste wissel, dus had meteen een gaatje. Halverwege de 1e ronde sloot Ronny bij mij aan. De wedstrijd had mij veel energie gekost en ik kon zijn versnelling niet pareren. Met ingaan van de laatste loopronde liep ik op de tweede plek en deze heb ik vastgehouden tot de finish.
Over zowel het lopen als het fietsen ben ik zeer tevreden. Vooral tijdens het fietsen verbaasde ik mijzelf doordat er maar 2 mensen aansloten en daarbij niet hoefde te lossen. Nu eerste Nederlander achter een Belg, proberen komend seizoen een keer op de hoogste treden te komen.