Zes dagen na het EK in Oostenrijk vond in Borne een wedstrijd van het nationale circuit plaats. Deze wedstrijd is normaliter sterk bezet, zo ook dit jaar. De complete Nederlandse duathlon top was afgereisd naar het Oosten. Ikzelf heb niet zo'n goede relatie met de wedstrijd in Borne, nooit verloopt hij echt soepel. Altijd zit er een reden achter maar toch denk je er aan.

Nadat het bijna de hele dag regende klonk om 4 uur het startschot. Ik vetrok heel behouden en liep in de eerste kilometer misschien wel rond de 20e positie. Vanaf toen ben ik gaan versnellen en veegde mijn voorgangers langzaam op. Na 6,5km liep ik samen met Gerben Scheurs op positie 6&7 de wissel in. Het fietsen bestond uit twee rondes van 14km. Op de fiets voelde ik mij niet uitzonderlijk sterk maar kon het tempo wel behouden. Met nog 10km te gaan reed ik samen met o.a. Gerben en Thijs Wiggers in een groepje van vier, uiteraard wel op minimaal 10m. De kopgroep van drie was ondertussen al uit beeld. Op dat moment viel het tempo terug. Toen moest ik een keus maken; aanzetten en de kans hebben dat ze dan volgen, of afwachten en het aan laten komen op de laatste 5km lopen. Ik gokte op het laatste. Als 7e en laatste van het groepje ging ik de wissel in. Eenmaal begonnen aan het lopen ben ik meteen hard vertrokken, na 1km was ik al opgeschoven naar de 4e plek. Zelfs de nummer drie, Stein Posthuma kwam in beeld, ik zag het verschil van 55sec kleiner worden. En wanneer het gaat om het podium is er altijd iets extra's mogelijk. Met een tactische race en de snelste looptijd van de dag bereikte ik  als 3e de finish. Dit was voor mij totaal boven verwachting, 6 dagen na het EK en ook nog in Borne.

De vorm is goed, nu even een paar dagen rust en dan weer opbouwen richting de laatste Grand Prix(21-9), het NSK(5-10) en het NK(25-10).

Binnen duathlon zijn er verschillende afstanden; Sprint (5-20-2.5km) / Classic distance (10-40-5km) / Long distance (alles langer). Het EK sprint duathlon vond dit jaar plaats in Horst. Voor het EK classic distance moest er afgelopen week een stukje verder worden gereisd. Namelijk Weyer in Oostenrijk, dit dorpje was het strijdtoneel voor het EK classic distance. Gezien mijn resultaten op heuvelachtige parkoersen, lijken mij deze niet zo goed te liggen. Maar tijdens de trainingen in de dagen voorafgaand aan de wedstrijd kreeg ik steeds meer vertrouwen in het parkoers.

Op zondag was het dan zover, helaas regende het al de gehele nacht en zag het er ook niet naar uit dat dit snel zou veranderen. Net als bij het EK sprint in Horst startte ik bij de AG 20-25.

Tijdens de eerste run liep ik nog een klein beetje op reserve, dit omdat het fietsparkoers 3 maal een klim van vier kilometer bevatte en ik ook nog fris wilde beginnen aan de laatste vijf kilometer. Dit tempo was hoog genoeg om als eerste in mijn categorie de wisselzone in te gaan. Eenmaal op de fiets was het opgeklaard, de weg was natuurlijk nog wel nat en ook mijn fietsschoenen die al 3 uur op mijn fiets zaten waren doorweekt. Naast de klim van 4km bevatte de ronde(14km) ook een afdaling van 10km. Deze was m.u.v. een afdaling door het bos vooral vals plat naar beneden. In dit stuk kreeg ik last van het natte weer, het opspattende water en rijwind zorgde voor koude bovenbenen. In de eerste van drie rondes schoof ik in het overall klassement naar voren. Daarna zaten alle sterke fietsers van voren en waren de onderlinge verschillen gering. Door de koude omstandigheden was het lastiger om voldoende te drinken en eten. Ik gokte er op dat ik nog voldoende energie over zou houden voor de laatste 5km lopen. De eerste paar kilometer lopen gingen soepel en ondanks dat ik ruim eerste lag bij de H20-25 liep ik toch door om ook overall hoog in het klassement te eindigen. Met nog een eindspint eindigde ik als 9e overall, maar belangrijker, 1e bij de AG 20-25 en dus net als op de sprint afstand Europees kampioen.

Voor het heroïsche effect bleek dat door de kou een snee op mijn vinger weer was open gegaan, pas na een paar kilometer kwam ik hier achter. Ondertussen zat mijn hand onder het bloed en had ik ook al het een en ander op mijn gezicht gesmeerd. Dit zag er natuurlijk ernstiger uit dan het in werkelijkheid was.

De eerste plek had ik mijzelf ook als doel gesteld voorafgaand aan deze wedstrijd. Achteraf denk ik ook dat dit de eerste classic distances is die ik heb gedaan zonder het moeilijk te hebben in de laatste 5km. Misschien heb ik hem dan eindelijk onder de knie.

Naast sportief nieuws is er ook ander nieuws. Net als voor de meeste is ook mijn vakantie afgelopen en begint het nieuwe studiejaar weer. Vanaf maandag zal ik stage gaan lopen bij Tideway in Breda, een offshore bedrijf gespecialiseerd in en het leggen van kabels op de zeebodem en het beschermen hiervan.




Foto's zal ik plaatsen zodra ze beschikbaar zijn.

Powerman Belgium, een tijdrit van 60km met zowel ervoor als erna 10km hardlopen. Kort gezegd, een lange afstands duathlon. Powerman is een merknaam van duathlons over de lange afstand. Na enkele keren te hebben overwogen om een Powerman te doen en dit telkens niet uitkwam met andere wedstrijden was het dit weekend dan zover en maakte ik mijn debuut op de Powerman. Normaal bereid je je specifiek voor voor dit type wedstrijden, ik heb me echter dit seizoen gefocust op de korte afstand. Daarnaast was ik net 2 dagen terug van een trainingsstage in Frankrijk. De wedstrijd was dus een sprong in het diepe en het kon alle kanten opgaan.

In de eerste run startte ik behouden en ben ik na 2,5km gaan versnellen. Hiermee passeerde ik weer veel snelle starters en kon mooi opschuiven. Tijdens het lopen was te merken dat het benauwd was, later zouden ook onweersbuien ontstaan. Na 10km lopen voelde ik mij nog fris, voor zover dat kan na 10km wedstrijd ;-). Als 14e sprong ik op de fiets, de 60km was verdeeld in 4 rondes van 15km. In de eerste ronde hield ik wat in, at wat en werd ingehaald door een 7 tal atleten. Deze 7 bleven echter net voor mij bij elkaar plakken. Het plan was om in de 2e ronde te gaan versnellen en zo verliep het ook. Ik passeerde deze atleten en kon opschuiven naar een 11e plaats. De rondes die volgenden, reed ik qua tempo, allemaal vlak. Daarmee lukte het mij om een 9e fietstijd neer te zetten in het totale veld. 

Na het fietsen voelden de benen al wel wat minder fris maar ik had geen last gehad van kramp of iets dergelijks. Eenmaal in de wisselzone liep net voor mij Gerrit Schellens, een lange afstands triathleet, dat motiveerde mij nog wat extra. Maar de 4 rondes van 2,5km zouden zwaar worden. Ondanks dat ik mezelf goed had verzorgd op de fiets en ook tijdens het lopen begon mijn lichaam wat te protesteren. En als het eenmaal pijn gaat doen dan voel je het overal, zelfs nog de dag erna :-). Maar lopen is een kwestie van het ene been voor het andere zetten en dat lang genoeg volhouden. Tijdens het lopen wist ik dat ik op een podium plek liep bij de U-23, welke plaats wist ik niet. Ondertussen was de stortregen begonnen, lekker verfrissend maar hierdoor liep ook al het zout in mij ogen. Na 2:50:01 zat mijn eerste Powerman er op. Ik finishte met een 15e plaats nog net binnen de top 15 van het totale veld. Daarnaast bezette ik ook de 2e plaats bij de U-23

Met mijn Powerman debuut ben ik zeker tevreden en er zal zeker een vervolg komen. Al zal het dan waarschijnlijk wel met een specifiekere voorbereiding zijn. Wat mij nog wel verbaasd, ik reed net 40km/u gemiddeld over 60km. Tijdens een wedstrijd met 20 of 40km fietsen rijdt ik net zo hard. Misschien de volgende kortere wedstrijden toch iets meer pushen tijdens het fietsen of misschien is het wel aanleg voor de langere afstand, we gaan het zien.

Op 22 juli ben ik samen met de Nederlandse duathlon selectie vetrokken richten de Franse Alpen. Hier zou een trainingsstage plaatsvinden maar ook de Alpe d'Huez duathlon. Ons verblijf bevond zich boven op Alpe d'Huez. De bedoeling was om gewoon te trainen en de wedstrijd als extraatje mee te pakken 

Na een aantal trainingsdagen vond op zondag de duathlon plaats. De wedstrijd startte beneden in Bourg d'oisans, dan de Alpe d'Huez opfietsen en afsluitend nog lopen op de top. Voorgaande jaren was het loopparcours van de eerste run een heen en weer parcours over een vlakke weg. Door het toegenomen deelnemers aantal besloten ze dit aan te passen. Dit jaar ging het eerste looponderdeel over een grote mooie ronde van 5km. Tijdens de eerste run bleek dit iets anders te liggen. Het voerde ons onder andere over een bouwplaats, een klim/afdaling over de weg en een afdaling door het bos. Toen we na 17min nog steeds niet in Bourg d'oisans waren en we vanuit daar ook nog naar de wisselzone moesten, had ik wel door dat de afstand iets langer zou worden. Uiteindelijk bleek deze bijna 7km.

Door de zware eerste run voelde ik mij niet heel erg sterk op de eerste helft van de klim. Pas in het tweede deel kwam ik meer op gang. Eenmaal op de top ging de tweede run weer soepel. Ik finishte uiteindelijk als 23e overall.

Op maandag vertrokken we richtig Belleville, hier verbleven we de tweede week van onze trainingsstage. In deze week hebben we de nodige fietskilometers kunnen maken, maar ook onder andere een wisseltraining gedaan. Op vrijdag ochtend ben ik weer terug richting Nederland gereisd. Als afsluiting van deze trainingsstage zou ik op zondag deelnemen aan de Powerman Belgium in Geel.